Liječenje kroničnoga zatajivanja srca s posebnim osvrtom na nove lijekove

Glavni su ciljevi terapije zatajivanja srca kliničko poboljšanje, odnosno smanjenje simptoma zatajivanja te produljenje života bolesnika uz nižu stopu hospitalizacija. Liječenje kroničnoga zatajivanja srca sastoji se od nefarmakoloških, farmakoloških i invazivnih postupaka, od kojih prvi uključuju korekciju čimbenika koji su doveli do zatajivanja srca, redukciju tjelesne mase u pretilih osoba, odgovarajuću tjelesnu aktivnost, korekciju valvularnih grešaka, koronarne bolesti srca, hipertenzije, aritmija, anemije i drugih komplikacija. Farmakološka terapija sastoji se od primjene lijekova koji primarno smanjuju simptome zatajivanja (digitalis, diuretici) te onih koji dovode do duljeg i kvalitetnijeg preživljenja bolesnika (β-blokatori, vazodilatatori, antagonisti aldosterona). Invazivna terapija zatajivanja srca sastoji se od primjene elektrostimulatora srca, posebno resinkronizacijskih, implantabilnih kardioverter-defibrilatora te u posljednjoj fazi, uređaja koji potpomažu rad klijetki, kao most prema transplantaciji srca kojoj se pribjegava kad su ostale terapijske mogućnosti iscrpljene. Dok je liječenje kroničnoga zatajivanja srca s reduciranom ejekcijskom frakcijom (EF) relativno dobro ispitano i zasnovano na kontroliranim kliničkim studijama, liječenje zatajivanja srca s održanim EF-om mnogo je slabije ispitivano i uglavnom je iskustveno. Nedavno su objavljeni rezultati kliničkog ispitivanja novoga lijeka LCZ696 u komparaciji sa standardnom dozom enalaprila, a koji upućuju na superiornost toga lijeka te otvara nove mogućnosti u liječenju kroničnoga zatajivanja srca.